சாம்பல் நிலவு

அன்றைய இரவு

ஒரு நிகழ்வினை
சாட்சியாக்கிக் கொண்டிருந்தது
கோப்பைகளில் நிரம்பி

வழிந்தோடிய மதுவில்
நம்முடைய முகங்கள்
சிதறி உடைந்தன

திரவமாய் ஊர்ந்து வந்த
பழைய நினைவுகளின்
அத்தனை குற்றச்சாட்டுகளும்
போதையாய் நூல்போல் திரிய
நாம் யாவற்றையும்
மன்னிக்க தயாரானோம்

அப்பொழுது ஒரு வயலின் இசைக்கப்பட்டது
உடன் ஒரு அழுகை குரலும்
அது நீயாகவோ அல்லது
நானாகவோ இருக்கக்கூடும்

மீண்டும் கோப்பைகள் நிரப்பப்பட்டன
ஒரு துறவியின் குரூரத்தோடும்

ஒரு கோமாளியின் வன்மத்தோடும்
நான் உன் கண்களை சந்திக்கிறேன்
நீயும் அப்படியே என்னை பார்க்கிறாய்

மூச்சழுத்த உயிரின் பாதையில்

நாம் ஒன்றாய் பயணிக்கிறோம்

ஈரம் வற்றிபோன உன் இதழ்களிலிருந்து

காமத்தின் கொடுநஞ்சை நான் உறிஞ்செடுக்கிறேன்

உன் செழித்த முலைகளில்
நான் முகம் புதைக்க

என் கண்ணீரின் வெம்மை
உன் வயிற்றில் படர்கிறது

இருட்டிற்குள் தொலைந்து

வெகுதூரம் சென்று
மீண்டும் பேய்க்கூச்சல் ஒலிக்கும்
இருளையே கண்டடைகிறோம்
 
புணர்ச்சிக்கு பின் முத்தம் கொடுக்க
நீ நெருங்குகையில்
என் பலம் மட்டும் கொண்டு

உன் கண்ணத்தில் ஓங்கி அறைகிறேன்

வெறிகொண்டெழும் நீ

என் முகத்தில் எட்டி உதைக்கிறாய்

இரண்டு ராட்சஸ விலங்குகள்

வனமதிர மூர்க்கமாய் மோதிக் கொள்ள

அவற்றிற்கு சாராயத்தை
ஊற்றிக்கொடுத்து

பின் வேட்டையாடி சதையறுக்கிறான் கடவுள்